Mga Itinago

Nararamdaman ko pa rin ang lahat ng tungkol sa iyo kapag nag-iisa na akong lumulutang sa alapaap. 

Paano ko kaya itatangging naalala kita? Paano ko ba sasanayin ang sarili kong hindi ka na nayayakap tuwing gugustuhin ko, o 'di kaya'y ayaing samahan akong magkape tuwing alas-sais ng hapon?

Paano ko nga ba sisimulang ituro sa sarili ko na ikaw at ako ay magkabilang dulo na ng pisi, ng sinulid, ng linya, ng lahat-lahat ng kasalungatan sa mundo?

Hindi ko na sana sinayang ang mga pagkakataong puwedeng-puwede kong hawakan ang iyong kamay, tapos ngingiti, tapos magsisindi ng sigarilyo kahit na sabihin mo pang ilang beses ka nang tumigil. Parang ganoon ang sa akin - ilang beses na pagsukom ilang beses na pagbabalik. 

Sigurado na ako. May tono ng pagdedesisyong sigurado ang mga salita mo. May tono ng pagwawakas na parang tuldok sa huli ng isang pangungusap, ng isang talata. 

Sana sinamahan kitang panuorin ang bukang-liwayway sa Besao noong na iyon (na tayo'y nasa Sagada). Marahil, naranasan ko pang hawakan ang kamay mo habang kinukumusta tayo ng mundo sa huling pagkakataon. 

Sa ating dalawa, ako ang mas nawalan. At ngayong umagang inaalala ko ang panaginip ng magdamag, alam kong hindi na ako muling sasagi pa sa iyong isipan. Ito ang paglimot mo sa akin at sa lahat.

At ngayon, ikaw at ako, magkalayong lumulutang sa magkabilang dulo ng kalawakan. ### 090910

Happy Valentines Day everyone! Pasensya na sa drama. :))