Mga PS sa Ulan

I.
Tila salita ang tunog ng mga patak ng ulan
sa bubong at sa kalsada.
Pinupuno nito ang isipan ko.
Agos.
Umaagos ang mga salita
mula tenga tungong labi.
Sa paglabas ng unang salita,
Napulupot ang lambot ng dila.
Tuluyang nilamon ng mga salita
ng ulan
Ang sarili kong mga kataga.

II.
Ipinangako ng maitim na ulap ang maghapon at mahabang panaginip sa malamig nating mundo.

III.
Sa pagtanaw ko sa bintana,
Gumuguhit sa espasyo na abot tingin
Ang mga ambon.
Wala ka pa,
At kasamang inihugas ng
rumaragasang tubig sa kanal
ang aking katinuan.

IV.
Ginalugad ng ulan ang mga
kalye ng ating memorya.
Muling binasa ang mga
Lansangang hindi na
Natin nilalakaran.
May panghihimagsik ang
Pagbabalik sa akin,
May panunuyo ang iyo.

V.
Bumabalik ang kaalinsanganan
Ng lungsod.
Nahahawi ang mga ulap
sa ating pagitan.

###