Malungkot ang lungsod

Kasama yata nitong ulan ang lungkot. Maghapon nasa kama ngumit maghapon ding pagod.

Bubuksan ang Instagram at makikita kang masaya na hindi na ako ang kasama. Magdi-deactivate ng Facebook, ng Instagram, etc.

Tanghaling tapat pero nakatambay pa rin sa kama. Titingin sa bintana. Maulap pa rin. Malamig pa rin. Maulan pa rin.

May kasama talagang lungkot itong ulan. Naalala ko bigla yung tulang naisulat ko noon, ganito rin yata ang pakiramdam ko ngayon - "tag-ulan sa aking dibdib at hindi ka kasama."###

"If it feels right, all's okay"

Tinanong ko siya matapos ang mahabang intro, "So, anong gusto mo, lalaki o babae?" tanong ko.

Ngumiti siya ng kaunti. 'Yung tipong may sundot sa gilid ng labi na parang alam niyang aabot kami sa usapang ganoon.

Kasama ko siya araw-araw sa opisina. Isa o dalawang taon na yata ngunit madalang kaming mag-usap. Nasa IT department siya, nasa field operations ako. Hindi nagtatagpo ang mga mundo namin at laging nasa pagitan kami ng mga cubicle, steel cabinet, at printers. Ang pinakamahabang usapan namin na naaalala ko ay noong nagpatulong akong mag-install ng Adobe InDesign.

Ako: May installer ka?

Siya: Um, meron yata. 

Ako: Pa-install naman...if di ka busy. 

Siya: Sige.

Ako: Thanks poooooo. *pabebe*

Laptop: ...

Mesa: ....

Coffeemaker:...

Boss namin: .....

Sa mga ganitong office party lamang kami nagkakausap ng mas matagal at nakakapag-usap ng ng mas personal.

"So, ano nga? Okay lang namang di ka sumagot. Hahaha." pahabol ko.

"Um..." nagkagat labi muna siya bago sumagot at umayos ng pagkakasandal sa poste. Tumingin siya sa mga kasamahan naming nagvivideoke tsaka humithit ng sigarilyo. Tumingin siya sa akin.

"Depende. Hindi ko naman mapipili ang gusto ko. Basta masaya ako, at kung pakiramdam mo tama, wala namang isyu yun. Okay na sa akin kahit sino o ano pa siya."

Hindi ako umaasa ng matinong sagot pero pakiramdam ko ay nasa beauty pageant ako.

"Taray! Pak! Tangina! Ano na pota!" ang sabi ko sa loob-loob ko.

Marami akong follow up questions ngunit ni isa, walang lumabas sa aking bibig. May lamig itong hapon at tila napalibutan kami ng hamog na kanina pa nagbabantay sa aming ulunan. Malawak ang kalawakan, malawak ang Baguio, at pakiramdam ko, ako ang sentro de grabedad ng mundo sa mga oras na ito bago muling bumulong ang katotohanan sa aking kaliwang tenga:

"Huwag kang umasa."

Umalis na siya pabalik sa kumpulan habang hinihithit ko ang huling usok sa aking sigarilyo. ###

*titulo mula kay Puen ng Project S

Laundry Day

"Kung liligaya ka sa piling ng iba..."

Ito ang tugtog sa loob ng laundry shop. Medyo may tampuhan yata itong mag-asawang may-ari ng shop. Kanina pa ipinapapatay ng lalaki ang tugtog. Nakatingin lang sa labas si ate. Itinangay ng jeep ang pag-iisip. Mabilis ang takbo ng mga sasakyan sa labas. Nakikisabay ang busina ng mga jeep sa boses ni Imelda Papin, kasabay ng ikot ng mga laundry machine. Paulit-ulit. 

Ito siguro ang musika nila araw-araw. Ganito sila umiibig at nagtitiis. ###

"Magnanakaw ng panaginip"

Inagaw mo ulit sa akin ang magdamag.

Bumabalik ka lagi
At lagi rin akong hindi handa.

Tatawid ulit tayo sa magdamag-
Ako- na laging nakapako sa gabi,
At ikaw na laging lumilisan pagsapit ng umaga.

Inaagaw mo sa akin ang himbing
Nang hindi ko namamalayan.
Tumatawid tayo sa magdamag at
Ako ang laging nauupos pagdating ng umaga,
Ikaw naman ang panaginip na hindi nabubura. 

Paano ako kikilos, paano ako
aalis sa aking kama? ###

Free write. Timecheck: 1:16am. Matulog na tayo.

9.6°C dito sa Baguio

Limang minuto lang ang dumaan at malamig na lahat
mula sa kabilang dulo ng kama
hanggang sa kapeng kanina ko pa
natimpla. Ganito na lang lagi tuwing umaga.

Darating ka kaya?
Darating ka kaya?

Kay tagal nang sinabi mong "nandyan na"
Isang taon na akong
gumigising at
nagkakape
nang
mag-isa. 

###

Nang bumaba saglit ang mga ulap

Nagulat din naman ako nang hindi ako umalma noong hinalikan mo ako. 'Yung simpleng good night ay naging halik at 'yung simpleng "mauna na ako" ay naging date.

Hatinggabi at nahahati rin ako kung ano ang mararamdman. Nang huling naging ganito ka kalambing at tila nananabik ay nawala ka bigla na parang bula. Nakatatakot at nakagugulat ngunit hindi ako nababahala sa posibilidad nang muling pagkabigo. ### 2012 

Matulog ka ng mahimbing Apocalypse Child

Pumasok na ang pusa sa bahay. Lumubog na ang araw at oras na ng hapunan. Magsisindihan na ang mga ilaw sa mga bahay-bahay na sa malayo’y tila mga bituing nahulog sa lupa. Sinasakop ng hampas ng alon ang katahimikan, at isang gabi muli at magdaraan.

Siguro pagod ito ng maghapong paglangoy at sisid sa dagat, pagsakay sa mga alon kasama ng surfing board. Pwede rin itong pagkaumay sa siklo ng buhay dito sa dalampasigan. Nakatatakot kapag napagtantong ito’y pangungulila, lalo na sa mga bagay na hinding-hindi na maibabalik o babalik pa. ### 

Pananaginip

May isang Sabado noon sa bahay na nakaupo lamang tayo sa mesa, nagyoyosi at nagkakape. Hinihintay ang oras. Marami tayong oras noon. Hindi tayo naghahabol. Hindi kagaya ngayon. #

Posibilidad ng pagkalunod

Pinipigilan kong tangayin ako ng katamaran nitong mga nakaraang araw. Alam ko, alam ko. Walang akong karapatang magreklamo sa mga bagay-bagay na ginagawa ko ngayon dahil una, pinili ko ito at pangalawa, wala akong choice kundi gawin ang mga ito. 

Alam kong pagsisihan ko kapag nagpabaya ako sa trabaho at sa eskwela pero parang masyado na yatang mabigat pareho na hindi ko na kayang pagsabayin. Ang babaw nitong reklamo ko sa buhay at dahilan ng pagkatamad ko nitong nakaraang mga araw. 

Ganoon yata talaga kapag galing ka sa isang mahabang biyahe, bakasyon mula sa lugar na malayo sa siyudad. 

Basta. Hindi ko alam. Bahala na. Sa ngayon ang nasa isip ko lang ay ang magising sa Culion, sa paraisong ito:

Bakit ba naaalala kita tuwing hatinggabi gabi?